نمیدونم بعضیا چه اصراری دارن برا مردن . وقتی قراره بالاخره بمیریم چه اصراری داریم که به پیشوازش بریم . میدونم شاید بعضی از شما تحمل نامردمی ها و ناملایمتها را ندارید اما دوست عزیز هر کس به اندازه خودش در ساختن دنیا و انسانیت سهمی داره . پس تو هم در ساختن چیزی که فکر میکنی درسته سهمتو ادا کن . از اونجایی که گذر زمان فراموشی رو برای انسان بهمراه داره پس عزیز دلم فکر تنبیه دیگران رو با کشتن خودت، از یاد ببر . همیشه راه سومی هم وجود داره . اون راه رو پیدا کن . بعضی وقتها اینقدر دنیامونو کوچیک میکنیم که از دست دادن یه نفر یا یه موقعیت را مساوی با از دست دادن هستیمون میدونیم ولی اینطور نیست . فقط کافیه دنیای پیرامونتو بزرگتر کنی و خودت باشی . هر وقت دلت گرفت بشین و گریه کن و به زمین و زمان بد و بیراه بگو اما سبکتر که شدی باز بگو نقطه سر خط و دوباره شروع کن .اما یادت باشه اینبار اشتباه قبل رو تکرار نکنی . یادت باشه هر کسی لیاقت تو رو نداره ...